Tja waar zal ik beginnen...
Ons leven is mooi en we zijn heel dankbaar dat we ons pluisje hebben mogen krijgen, want we hebben er maar liefst 7 jaar op moeten wachten. Al vele wondertjes hadden de "revue" gepasseerd en toen je er was leek het wel of al die wondertjes in jou "verborgen"zaten. Vooral ook nu je ouder aan het worden bent, je kennis en wijsheid en aanwezigheid is voor echt meer dan 1 persoontje hoor hahaha.
Ook na ons pluisje heb ik vele miskramen gehad, en zelfs ook een keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap die "gelukkig" al heel snel mis ging waardoor het allemaal met een sisser afliep.
Het gegeven blijft we willen zo graag een tweede wondertje maar of het ooit gaat lukken beginen we steeds meer aan te twijfelen.
Tuurlijk kunnen we de medische molen in, maar hoe ver wil je gaan en hoeveel tijd in jaren gaat dit dan weer kosten.
Ik ben inmiddels ook al weer 36, overigens nog wel heel vruchtbaar zoals de gyn mij weet te vertellen, maar ja wat heb ik daar aan als het toch steeds weer mis gaat.
Het gegeven PKU wat ons pluisje heeft, heeft er wel voor gezorgd dat we niet wilden dat pluisje nog heel erg jong was voordat er eventueel een tweede zou komen. Puur omdat pluisje veel zorg heeft met eten omdat het op MOET!
Van pluisje genieten we enorm, maar de zwangerschap heb ik geen ene seconde van kunnen genieten, elke dag leefde ik met de angst dat het mis zou gaan niet gek na die hoeveelheid miskramen die ik had gehad!
En ja ook pluisje geeft regelmatig aan een brusje te willen, hoewel toch liever de voorkeur voor een zusje hoor voor haar hahaha.
Dus nu is het goed denken, zelf zwanger worden zit er gewoon niet in dat is wel duidelijk, en dus zullen we toch echt de medische molen in moeten. Maar die medische molen voor pluisje was heftig en emotioneel zwaar, ja dat kwam er na jaren pas uit want na elke miskraam ging ik gewoon weer veel te snel door. Wil er niet weer geestelijk zo aan toe zijn, dat is me het echt allemaal niet waard.
Het zal een van de komende maanden een gesprek worden met de gyn, en dan naar wat "kleine" zaken kijken en onderzoeken. Afhankelijk van wat daar uit komt gaan we daar voor kiezen, maar ook dan.... jaren voor een tweede zullen we niet gaan want pluisje wordt ook al weer komend jaar 6.
Misschien een wat rommelig, emotioneel logje maar goed dan weten jullie ook een beetje de stand van zaken ;)
Liefs mama Pluis
Wat moeilijk allemaal, vooral omdat de wens voor een 2 kindje heel groot is. En de MMM is ook niet alles en vraagt ook psychisch veel. Hopelijk hebben jullie een goed gesprek met de gyn en kun je aan de hand daarvan de keus maken om wel of niet in de MMM te stappen. Succes en sterkte!
BeantwoordenVerwijderenliefs Insoon
ps: de kapster zei dat voor de grap over het 'bijpunten' ;-) Op de foto rechts staan bakspulletjes en links o.a. strookjes voor sterretjes vouwen, een boekenmagneet en envelopjes.
Ik weet heel goed wat je bedoelt! Wij hebben hier hetzelfde alleen hebben wij wel de beslissing genomen om de MMM in te gaan. Als je meer wilt weten of even erover wilt praten dan kan je me altijd mailen! Succes bij het maken van je beslissing!
BeantwoordenVerwijderenLastig meis, ik ken jullie verhaal en de emoties... al is het bij ons allemaal weer anders als bij jullie.
BeantwoordenVerwijderenLaat het bezinken, neem de eerste stappen en spreek samen en met de specialist af hoever je zou willen gaan, bewaak je grenzen. Het voornaamste is dat jullie er samen uitkomen.
En natuurlijk wil jullie meisje een broertje of zusje, maar denk niet dat je, je daardoor moet laten leiden, al snap ik dat het je verdrietig maakt.
xxx